De ministerraad keurt op voorstel van minister van Sociale Zaken en Volksgezondheid Maggie De Block, een ontwerp KB goed over de terugbetalingskosten. De definitie van goedkoopste geneesmiddelen en de rekenregels "combicliff" worden verstrengd.

Het ontwerp vloeit voort uit de aangepaste definitie 'goedkope middelen voorschrijven', die geldt vanaf 1 januari 2017 (programmawet december 2016 ter uitvoering van een maatregel van het (begrotings)conclaaf van oktober 2016). 

Er blijken namelijk belangrijke prijsverschillen te zitten tussen het goedkoopste en het op twee na goedkoopste geneesmiddel. Daarom wordt er vanaf 1 januari 2017 naast de 5% vork een bijkomende vork van 20% ingevoerd tussen het goedkoopste en het op twee na goedkoopste geneesmiddel. Een geneesmiddel dat buiten deze marge van 20% valt, zal bijgevolg niet meer als goedkoopste worden beschouwd.

Rekenregels "combicliff"

Geneesmiddelen die uit meer dan één werkzaam bestanddeel bestaan, verminderen niet in prijs als de referentiecluster van één of meerdere van zijn monocomponenten geopend wordt. In het huidige systeem behouden deze combinatiepreparaten, waarvoor afzonderlijke monopreparaten bestaan, bijgevolg hun hogere vergoedingsbasis. Dat is nadelig voor de patiënt en voor zijn ziekteverzekering.

De wet diverse bepalingen III voorziet dat vanaf 2017 de "combicliff" toegepast wordt voor de combinatiepreparaten die niet meer onder octrooi zijn en waarvoor het referentieterugbetalingssysteem nog niet toegepast werd. Voor deze combinatiepreparaten mag de vergoedingsbasis niet groter zijn dan de som van de vergoedingsbases van de referentie-monopreparaten met de hoogste vergoedingsbasis per gebruikseenheid die nog behoren tot de groep van de goedkoopste geneesmiddelen.