Omdat hij tijdens zijn actieve leven verbonden was aan een levenseindekliniek, vervulde de Nederlandse huisarts Sjef Boesten menig euthanasiewens. Onlangs kreeg hij zelf een zware diagnose. Het verhaal van een ervaringsdeskundige die met veel openheid vooruitblikt op zijn levenseinde, dat hij wil inleiden door middel van euthanasie. 

Bij de 68-jarige arts werd in oktober van vorig jaar slokdarmkanker vastgesteld. “Ik was in shock”, zegt Boesten. “Kanker hoort niet in mijn lijf. Bij niemand, maar al helemaal niet bij mij. Maar je wordt zo wel geconfronteerd met de onvermijdelijke dood.” Hij kreeg chemo- en radiotherapie, maar enkele maanden geleden bleek dat de tumor uitgezaaid was.

Hij heeft het scenario al helemaal in zijn hoofd zitten: “Ik neem nog een glas wijn, breng een toost uit op mijn schitterende leven in het bijzijn van mijn naasten en vrienden en draai dan zelf het pompje open waardoor ik in een comateuze slaap terecht kom. De arts van de Levenseindekliniek zal me dan enkele minuten later nog een spierverslapper toedienen.”

Sjef Boesten mag dan al zeggen dat kanker niet bij hem hoort, toch troost hij zich met zijn ziekte: “Mijn vader viel om toen hij 53 jaar was. Ik heb geen afscheid kunnen nemen. […] Drie jaar geleden is mijn moeder overleden. Volledig dement. Ze was bijna 90. Ook van haar heb ik geen goed afscheid kunnen nemen. […] Ik wil met euthanasie overlijden. Met een mooi afscheid van iedereen.''

Patiënten die om euthanasie vragen, zijn volgens de Langeboomse arts mensen die in hun leven gewend zijn geweest de touwtjes in handen te hebben. “Het zijn vaak mensen met een sterk karakter, mensen die autonomie hoog in het vaandel hebben staan. Eigenwijze mensen, zoals ik.”

Wanneer het moment komt, weet hij niet. Maar met het nemen van afscheid is hij al begonnen. “Afgelopen zondag hebben we een groot feest gegeven voor familie en vrienden. In levende lijve afscheid nemen is beter dan wanneer ik overleden ben.''”