Thrombosis Research publiceert de resultaten van een klinische studie van het Jessa Ziekenhuis in Hasselt. Van 13 maart tot 20 april nam een artsenteam alle 78 patiënten op intensieve zorg wegens  een ernstige covid-19 infectie, op in de studie. Bij de meerderheid van hen bleek dat een covid-19 infectie een verhoogd risico geeft op bloedklonters in de longen en de grote vaten. Ook werd een verhoogd risico op nierfalen en zelfs plotse dood waargenomen.

Door de aanbevolen behandeling van de internationale richtlijnen bij te stellen in het Hasseltse Jessa Ziekenhuis, konden de artsen de dodelijkheid van de ziekte op intensieve zorg terugdringen van bijna 40% tot onder de 4%.

Het was in de beginfase van de covid-19 pandemie dat een team van anesthesist-intensivisten van het Jessa Ziekenhuis geconfronteerd werd met de enorme dodelijkheid van de ziekte bij patiënten op de dienst intensieve zorg. De zeer zwaar zieke patiënten moesten bijna allemaal aan de beademing, met veel complicaties. Niet zelden ging het om nierfalen, dat in sommige gevallen zelfs leidde tot plotse dood.

Prof. dr. Björn Stessel, anesthesist-intensivist: “De ziekte sloeg enorm hard toe en overal ter wereld werden we geconfronteerd met patiënten die zeer plots stierven. Vreemd genoeg kon niemand verklaren wat de precieze oorzaak was. Net als elders pasten ook wij gewoon de internationale richtlijnen toe die werden opgesteld en gebaseerd waren op de eerste ervaringen met covid-19 in China en Italië.”

Eyeopener

Toen een van de arts-residenten intensieve zorg (dr. Ben Pellens) een katheter aanbracht bij een zwaar zieke patiënt, aan de hand van een echografie, merkte hij een grote bloedklonter op in de grote liesader.

Prof. dr. Stessel: "Ik heb er meteen een cardioloog bijgehaald die een uitgebreide echo van de borst maakte. Daarop waren duidelijk tekens van grote longembolen of bloedklonters in het longvaatbed te zien. Collega’s dr. Michiel Van Tornout en dr. Ben Pellens hebben dan snel beslist om een echo te doen bij alle patiënten die op dat moment op de dienst Intensieve Zorg lagen. Liefst 66% van hen bleek bloedklonters te hebben. Dat was een belangrijke eyeopener.”

Proef op de som

Anesthesist-intensivist dr. Michiel Van Tornout deelde deze kennis met collega-artsen uit andere ziekenhuizen. Ze namen de proef op de som door dezelfde screenings te doen bij hun patiënten. Snel bleek dat ook zij gelijkaardige problemen hadden.

Prof. dr. Stessel: “De eerste groep van 46 patiënten hadden we behandeld volgens de internationale richtlijnen. De sterftegraad was bijna 40 %. Immens hoog dus. Toen we deze ‘nieuwe’ kennis hadden vergaard, staken we meteen de koppen bij mekaar en stuurden het bestaande protocol bij voor een volgende groep van 26 patiënten. Bij hen verdubbelden we de ‘normale’ dosis antistollingsmedicijn, screenden hen 2 keer per week en volgden hun stollingsgraad in het bloed nauwlettend op om te kijken of de behandeling het gewenste resultaat 2 opleverde.”

Deze tweede groep kreeg gedurende 3 weken de aangepaste behandeling. Daarna werden ze nog een maandlang gemonitord. Prof. dr. Stessel: “Het resultaat was verbluffend. De mortaliteit daalde van 39,12% naar 3,85 %. De behandeling bleek bovendien ook een positief effect te hebben op nierfalen.”

De resultaten van deze klinische studie zijn zopas al (online) gepubliceerd door het internationale gerenommeerde wetenschappelijk tijdschrift voor deze discipline Thrombosis Research. U vindt het artikel hier

De resultaten van deze studie zullen een belangrijke impact hebben op de verdere behandeling van patiënten op alle intensive care units in heel de wereld.

‘Impact of implementation of an individualised thromboprophylaxis protocol in critically ill ICU patients with COVID-19: A longitudinal controlled before-after study’. Auteurs zijn: Björn Stessel, Charlotte Vanvuchelen, Liesbeth Bruckers, Laurien Geebelen, Ina Callebaut, Jeroen Vandenbrande, Ben Pellens, Michiel van Tornout, Jean-Paul Ory, Karlijn van Halem, Peter Messiaen, Lieven Herbots, Dirk Ramaekers, Jasperina Dubois