Als voor een borstreconstructie nieuwe technieken zoals lipofilling worden gebruikt, kunnen de kosten voor patiënten hoog oplopen. Dat zegt Kom op tegen Kanker op basis van meldingen die de Kankerlijn kreeg. Nochtans werden in 2016 de esthetische supplementen afgeschaft die chirurgen aanrekenen voor een reconstructie, waardoor de hoge kostprijs van een borstreconstructie van de baan leek. Lipofilling wordt niet terugbetaald omdat de techniek als een esthetische ingreep wordt beschouwd.

Sinds kort kan een volledige reconstructie ook met lipofilling. De chirurg plaatst eerst een expansieprothese om de huid ter hoogte van de borst op te rekken. Daarna worden vetcellen die verkregen zijn via liposuctie ter hoogte van de borst geïnjecteerd. Dat gebeurt in vier sessies waar telkens t wee à drie maanden tussen zitten. Voor patiënten bij wie een reconstructie met eigen weefsel niet gaat, is dat de enige oplossing. De techniek werd al langer gebruikt om een borstreconstructie met implantaten of eigen weefsel af te werken.

Uit meldingen die Kom op tegen Kanker kreeg, blijkt dat de sessies gemakkelijk 1.200 euro kosten. "Die financiële last komt bovenop alle andere zorgen waarmee borstkankerpatiënten worstelen", zegt Ward Rommel, expert kankerzorg bij Kom op tegen Kanker. "Voor ons is dat onaanvaardbaar. Een borstreconstructie hoort bij een kwaliteitsvolle behandeling van vrouwen met borstkanker. Financiële drempels zijn hier niet op hun plaats."

Kom op tegen Kanker (KOTK) vindt dan ook dat het bij terugbetaalde technieken, zoals een reconstructie met een implantaat of met eigen weefsel, niet kan dat chirurgen bijkomende supplementen aanrekenen voor bijvoorbeeld lipofilling. "De plastisch chirurg moet een mooi resultaat leveren binnen de bestaande terugbetaling", klinkt het. Nieuwe technieken die de volledige borst reconstrueren, moeten voor KOTK bovendien ingevoerd worden met goede kwaliteitsgaranties en zonder dat ze de patiënt veel kosten.

Daarnaast vraagt de organisatie om een aantal borstklinieken te erkennen als "innovatieve expertisecentra", die een budget krijgen om nieuwe technieken te onderzoeken en te introduceren. Bij de introductie van een nieuwe techniek moet een gegevensverzameling opgezet worden om de tevredenheid van de patiënten te vergelijken. Indien er een meerwaarde blijkt te zijn, moet de techniek worden terugbetaald. Is die meerwaarde er niet, wordt de techniek niet meer toegepast, aldus KOTK.