Georgina Verlinden, huisarts in Ternat en bestuurslid van de HAK Pajottenland, vraagt zich af in hoeverre het nog nuttig is om een weekwacht te organiseren. Doorgaans gaat het om niet-dringende oproepen die kunnen wachten en als ze dan toch dringend zijn, moet de huisarts sowieso verwijzen naar een ziekenhuis.

Dokter Verlinden zette haar boodschap op onze site als reactie op een eerder artikel van MediSfeer over Wachtposten Vlaanderen, destijds onder leiding van dr. Stefan Teughels. Op haar drukke ronde van huisbezoeken ziet ze toch nog een gaatje om een en ander toe te lichten.

schetst het plaatje voor haar huisartsenkring maar deze situatie is zeker niet uniek te noemen volgens haar. "Wij hebben (nog) geen gecentraliseerde weekwachtdienst in de wachtpost -enkel het weekend al wel. De weekwachten worden nog per wachtdienstonderdeel georganiseerd binnen de huisartsenkring."

Tot zo ver geen vuiltje aan de lucht want de organisatie van de weekwacht verloopt vlot en efficiënt. Alleen: het aantal wachtbeurten loopt zo wel sterk op door het steeds nijpender tekort aan huisartsen in de regio. Dokter Verlinden vindt dat haar kring nu 'gedwongen' wordt om dit te centraliseren in de wachtpost, wat in haar regio volgens haar voor veel weerstand zorgt. Het item stond trouwens nog bovenaan de agenda op een recente kringvergadering.

Vicieuze cirkel

Alleszins wil ze hiermee het sein geven aan Wachtposten Vlaanderen met onder meer de boodschap dat zeker niet elke kring opgezet is met de centralisatie van de weekwachtdienst in de wachtpost. "We moeten er ons eens grondig over bezinnen waarmee we bezig zijn. Wat is het nut van die weekwachten? Wat met de kosten-baten? Om er financieel aan uit te geraken en om ook een secretariaat plus chauffeur te kunnen betalen en de huur van de gebouwen, dienen we veel patiënten te zien. En laat dat net niet de bedoeling zijn van een weekwacht! Een vicieuze cirkel dus, want als we alleen de noodzakelijke patiënten zien tijdens die weekwacht, zal dit de overheid heel veel kosten."

De hamvraag is voor haar hoe dringend de zaken zijn die in de huisartsgeneeskunde worden behandeld, in zoverre dat echt een weekwacht aanwezig moet zijn. De wachtpost oneigenlijk gebruiken is nu toch ook weer niet de bedoeling. Dat hangt natuurlijk ook weer samen met patiënteneducatie, geeft ze toe. Patiënten moeten leren om te wachten met een oproep als het echt niet dringend is. "Eigenlijk snijdt het mes langs twee kanten: spoeddiensten moeten geen werk verrichten van de eerste lijn, maar wij evenmin dat van de spoed. Als we naast elkaar blijven werken, blijft het dweilen met de kraan open."

Vooral plattelandsprobleem

Volgens dokter Verlinden kampen vele kringen met dit probleem en zijn de meningen om het op te lossen veelal verdeeld. Wel doet dit knelpunt zich veel minder voor in stedelijke gebieden. Daar zit de discrepantie en die maakt dat we als huisartsen moeilijk met één stem naar buiten kunnen komen op dit vlak. Dat de overheid alles 'als één pot nat ziet' en het overal op dezelfde manier wil zien verlopen, schept net problemen. Voordien werd die centralisatie niet opgelegd en kon elk gebied dat systeem invoeren dat plaatselijk het meest aangewezen was."

Bij deze dus een oproep aan andere collega's en kringen om deze moeilijkheid aan te pakken en het debat te openen. "Jammer genoeg hebben we - net omdat we tot over onze oren in het werk zitten - niet altijd de tijd om op de barricaden te gaan staan. Ik richt me expliciet naar 'die mannen boven ons' die wel invloed hebben om op beslissingen te wegen."

Wie het schoentje past, trekke het aan.