Sinds de 6de staatshervorming kwamen de gespecialiseerde revalidatieziekenhuizen onder Vlaamse bevoegdheid (met uitzondering van enkele RIZIV conventies en de honoraria). Hiermee werden deze ziekenhuizen naar de toekomst onttrokken aan de ziekenhuiswet in tegenstelling tot de revalidatiediensten binnen de algemene ziekenhuizen die wel onder het toepassingsgebied van de ziekenhuiswet blijven ressorteren.
Dit vergemakkelijkt geenszins een coherent revalidatiebeleid in ons land. Anderzijds waren de verwachtingen naar de Vlaamse overheid bijzonder groot omdat men hoopte dat een nieuw Vlaams revalidatiebeleid tijdig de positie van de revalidatieziekenhuizen zou vorm geven en zelfs versterken, en dit te midden van een veranderend ziekenhuislandschap en netwerkvorming.
Heeft men de overdracht van deze bevoegdheid naar complexiteit en financiën voor Vlaanderen niet onderschat?
Gelukkig werd er vijf jaren ingezet op de continuïteit van de werking en het voortbestaan van deze sector. Maar er is dringend nood aan een geïntegreerde revalidatievisie.
De Vlaamse conceptnota rond revalidatie zag pas begin dit jaar het licht en werd gelukkig opgenomen in het nieuw regeerakkoord.
De tijd tikt! De sector staat voor grote uitdagingen waar we al meer dan vijf jaar op wachten . Een finale Vlaamse visie rond revalidatie afgestemd met de federale overheid tav de revalidatiediensten binnen de algemene ziekenhuizen is dringend nodig.
We wachten vooral op de omzetting van het Vlaamse revalidatiebeleid naar erkenning en financiering rond het brede domein van Revalidatie, in het bijzonder naar de erkenning en financiering van Revalidatieziekenhuizen in hun regionale en supraregionale opdracht.
Het is dan ook erg te betreuren dat de Vlaamse regering de implementatie van het Vlaamse revalidatiebeleid start met een lineaire besparing van 1,3 % in het historisch budget (overgedragen BFM) van de Revalidatieziekenhuizen en een besparing in de naar Vlaanderen overgedragen conventies. Bovendien biedt de Vlaamse overheid geen oplossing voor de statutaire en loonverschillen die gecreëerd worden tussen het personeel van algemene ziekenhuizen met een revalidatie afdeling die federaal gefinancierd blijven en de Revalidatieziekenhuizen gefinancierd door de Vlaamse overheid (bv komt er voor hen nog een fase 2 van IF-IC).
Voor Revalidatieziekenhuizen zoals Inkendaal, die reeds onder gefinancierd worden als derdelijns referentieziekenhuis voor de complexe neurorevalidatie trajecten zoals hersenverlamming bij kinderen, neuromusculaire revalidatie, desoriëntatie, resocialisatie,… raakt de bekendmaking van de lineaire besparing ons in onze kerndoelstelling en dus in ons hart!
Inkendaal heeft decennia lange ervaring met intensieve, hoog-complexe (respiratoire) revalidatie en heeft de voorbije jaren zich als kwaliteitsvol ziekenhuis geprofileerd na het behalen van haar ziekenhuisbrede accreditatie. Om dit hoogstaand niveau te behouden en zelfs te versterken zetten we in op een groepering met een universitair ziekenhuis UZ Brussel en de universiteit VUB (Onderwijs, innovatie en complexe zorg), onze specifieke rol binnen het regionale ziekenhuisnetwerk en de verticale uitbouw van revalidatie .
Wij houden vandaag een dubbel pleidooi:
Geen revalidatiebeleid met twee snelheden voor de patiënt en de zorgverlener.
Duidelijke positionering van de Vlaamse supra regionale referentieziekenhuizen binnen de context van netwerkvorming, erkenning en financiering .
“Revalidatie met 2 snelheden dreigt te ontstaan bij gebrek aan afstemming tussen de overheden . Dit brengt de kwaliteit, betaalbaarheid en toegankelijkheid voor de Vlaming met hooggespecialiseerde revalidatienoden in het gedrang. “
