Op het proces over een shakenbabysyndroom heeft de correctionele rechtbank van Veurne drie getuigen gehoord. Een 31-jarige babysit moet zich verantwoorden voor opzettelijke slagen en verwondingen. Volgens de revalidatiearts van baby J. is er zeker sprake van het shakenbabysyndroom, maar is er geen zekerheid over het tijdstip van de feiten.

Het slachtoffer verbleef op vrijdag 7 februari 2020 bij een onthaalmoeder in Veurne. Daar werd baby J. opgehaald door een babysit, die tot 's avonds laat op hem paste. De volgende dag beseften de ouders dat de jongen er erg slecht aan toe was. Het slachtoffer werd met spoed geopereerd in het ziekenhuis van Veurne. Daarna werd hij overgebracht naar het UZ Gent, waar nog een tweede operatie volgde. Bij de toen vijf maanden oude jongen werd het shakenbaby syndroom vastgesteld. Daardoor heeft het slachtoffer nog steeds veel extra zorg nodig. J. zou een motorische achterstand en problemen met zijn oog hebben. Bovendien kunnen sommige gevolgen nog niet ingeschat worden, omdat de frontale hersenkwabben zich nog moeten ontwikkelen. Vooral de gevolgen voor zijn gedrag zijn daardoor nog onduidelijk.

Tijdens het gerechtelijk onderzoek kon indertijd geen dader geïdentificeerd worden. Het dossier werd afgesloten, maar werd in de zomer van 2022 op vraag van de burgerlijke partij toch heropend. Bij een kindje dat door dezelfde onthaalmoeder werd opgevangen, was in juni immers eveneens het shakenbabysyndroom vastgesteld.

Polygraaftest

Uiteindelijk werd de onthaalmoeder echter in beide dossiers buiten vervolging gesteld. Ook voor de babysit van baby J. vroeg het parket de buitenvervolgingstelling, maar de 31-jarige vrouw uit Poperinge werd in februari 2025 door de raadkamer wel naar de correctionele rechtbank verwezen. Tijdens de polygraaftest werden bij A.B. leugenachtige reacties vastgesteld. De beklaagde blijft haar betrokkenheid echter ontkennen.

Op vraag van de burgerlijke partijen werden dinsdagochtend drie getuigen gehoord. Een kinderrevalidatiearts legde uit dat ze baby J. op 10 februari 2020 een eerste keer zag op de afdeling Intensieve Zorg van het UZ Gent. Bij het slachtoffer werden op meerdere plaatsen acute bloedingen in de hersenen vastgesteld. "De bloedingen zijn niet te correleren aan een ziekte, maar passen typisch bij een shaken baby", klonk het. Daarbij werd ook gewezen op de bloedingen in het netvlies. Andere oorzaken kunnen volgens de arts dan ook uitgesloten worden.

Anderzijds is het niet duidelijk wanneer iemand hard geschud zou hebben met de baby. Volgens de getuige kunnen de feiten ook in de dagen voor 7 februari gepleegd zijn. Het is ook mogelijk dat meerdere episodes uiteindelijk tot het shakenbabysyndroom leidden. Ten slotte stelde de arts wel dat het waarschijnlijker is dat de feiten zich op 7 februari dan op 31 januari afspeelden.

Braken

Naar die datum werd niet toevallig gepolst, want ook op vrijdag 31 januari 2020 zorgde de beklaagde voor het slachtoffer. "Tussen 19 en 20 uur hebben we een geluid gehoord dat we nog nooit gehoord hadden", getuigde een buurvrouw. De getuige omschreef vooral langdurig gestommel op de trap. "Bij mij kwam het over als paniek", klonk het. De buurvrouw vertelde pas lang na de feiten aan de moeder van J. dat ze iets vreemds gehoord had.

Ten slotte verklaarde de onthaalmoeder dat ze geen weet had van een verwonding op de arm van het slachtoffer. De baby zou immers een body met lange mouwen gedragen hebben. Ze legde ook uit dat ze J. boven had laten slapen, omdat hij de slaap niet kon vatten. De onthaalmoeder wist ook nog dat de baby ongebruikelijk hevig moest overgeven toen B. hem kwam ophalen. In dat kader bevestigde de revalidatiearts dat braken een van de mogelijke symptomen van een shakenbabysyndroom is.

Alle partijen zullen de komende maanden de kans krijgen om hun standpunten op papier te zetten. De zaak zal op 28 oktober gepleit worden.