Centen uitdelen als het goed gaat is relatief eenvoudig als minister. Overal vind je wel een potje om iedereen tevreden te stellen en toch eigen beleid te voeren. Geld voor nieuwe initiatieven vinden onder het juk van besparingsdruk? Dat is andere koek.

Tenzij met een suikertaks/gezondheidstaks, moet Maggie De Block gedacht hebben. Ze rekende zich al rijk: 50 miljoen volgend jaar en een veelvoud de jaren nadien. Voeg daar nog enkele andere budgettaire meevallers aan toe en de inkomstenzijde van haar begroting was verzekerd. Intussen bleef ze hemelhoge toppen scheren in allerlei populariteitspolls.

Toch verplicht het besparingsklimaat De Block tot meer risico’s. Voor een bewindsvrouw in Bourgondisch België is een suikertaks niet zonder gevaar. Bovendien: liberalen en taksen, dat gaat niet samen. Laat staan dat volkse Maggie met een ban op frisdranken de boer op moet. De uitleg als zou het om een gezondheidstaks gaan, klopt al helemaal niet.

Aan uitgavenzijde loopt het pad ook niet over rozen. Afgelopen vrijdag werd De Block bij de bespreking van haar budget in de wachtkamer gezet op de ministerraad. ‘Enkele posten’ staan ter discussie. De wachtposten bijvoorbeeld. En dan nog wegens fel protest van haar ex-collega’s, de huisartsen.

Toch geeft de minister geen krimp. “Ik ben een groot meisje”, liet ze optekenen. Authenticiteit en spontaneïteit: dat handelsmerk waarmee ze haar kiezers verleidt, blijft ze trouw. Tot een dergelijk verleidingsspel met potentiële kiezers is natuurlijk elke politicus veroordeeld, wil hij een draagvlak voor zijn beleid annex macht. ‘Suikertaks’, zegt ze, en ze lacht haar tanden bloot (1).

Deze week hakt een nieuwe ministerraad de budgetknoop door, vermoedelijk met een klassiek compromis dat ook de artsen kan bekoren. Of De Block hier zonder averij uit komt, is voer voor opiniepeilingen. Voor de hervorming van de ziekenhuisfinanciering en enkele andere cruciale dossiers valt het te verkiezen dat haar positie prominent blijft. Daarvoor hebben we nood aan een sterke gezondheidsminister, of “een groot meisje”, zoals ze het zelf verwoordt.

Pascal Selleslagh

Vrij naar ‘Evelientje’, een song over verleiding en overspel van Bert De Coninck: “Suiker”, zegt ze, en ze lacht haar tanden bloot.