Na de drastische ingreep op bestuursniveau van het Sint-Dimpnaziekenhuis in Geel (ontslag CEO en hoofdarts) rijst de vraag hoe het nu verder moet. Wil Geel echt in het Ziekenhuisnetwerk Kempen (ZNK) stappen? En zo ja, wanneer? Dient de problematiek over de gemeenteraadsverkiezingen getild te worden?

De voorbereidende gesprekken om tot een netwerk AZ Herentals, AZ Turnhout en H. Hartziekenhuis Mol te komen, waren volop aan de gang toen zich de aardverschuiving voordeed in Sint-Dimpna Geel. Wat zal Geel nu verder beslissen? Doorgaan met de drie Kempense ziekenhuizen of zich alsnog heroriënteren naar Antwerpen, zoals ook al te horen viel? Voor enige zenuwachtigheid in Geel zorgt ongetwijfeld ook de politieke constellatie met zowel CD&V als N-VA in het bestuur. De kans is dus groot dat het eerst wachten is op de verkiezingen in oktober vooraleer er uitsluitsel komt.

Intussen werken Herentals, Turnhout en Mol onverdroten verder aan hun Kempens netwerk. Hoe reageren de drie Kempense ziekenhuiszen? Ze richtten alvast een vzw op: Geel moet intussen intern zijn eigen rekening maken. De deelname van Geel wordt dus als het ware eventjes ‘geparkeerd’ in de hoop om later weer vol gas met zijn vieren vooruit te gaan. Voor de ondersteunende diensten is in het netwerk ondertussen een studie klaar, men kan nog even de kat uit de boom kijken. Vroeg of laat moet er wel een deftige langetermijnvisie tot stand komen die verder reikt dan de volgende verkiezingen.

Vier labs op één platform

Overigens ligt niet alles stil. De ziekenhuizen zijn zeker nog on speaking terms op artsenniveau, zoals voor de samenwerking tussen de anatomopathologen. “We bespreken hoe we de vier labs op één platform kunnen krijgen”, legt hoofdarts Frank Weekers (AZ Turnhout) uit. “Ikzelf ben voor eenvoud en duidelijkheid inzake netwerkgovernance . Dat besprak ik ook al met onze algemeen directeur Jo Leysen. Onze positie als ziekenhuis is daarbij van ondergeschikt belang. We willen gewoon leuke en zinvolle zaken kunnen verwezenlijken als netwerk. Wie het precies voor het zeggen heeft in dat netwerk, laat me eerlijk gezegd koud.”

“Belangrijker dan de structuur bovenaan is dat de financiële noden gepoold worden. Deze angel moeten we uit de diverse dossiers van samenwerkingsverbanden halen. Iedereen kijkt nog wat te veel naar zijn eigen achtertuin. Laten we durven doordenken en doorduwen en naar één raad van bestuur evolueren voor de vier ziekenhuizen. Neem nu de anatomo-pathologen: ze weten dat we naar één lab moeten. Qua personeelsbezetting telt Geel drie pathologen wat iets te ruim is. Twee is dan weer iets te weinig. Vervang diegene die met  pensioen gaat, niet, en laat het netwerk de werklast van de resterende twee artsen mee  opvangen. De pathologen van Geel zijn daarvoor vragende partij. Ook andere disciplines zoals de urologen voeren al verkennende gesprekken. Voor de pancreas- en de leverchirurgie zullen we ook moeten samenwerken, sowieso. Dat om voldoende volume te halen en deze ingrepen in de Kempen te houden.”

Pay for Quality

Een andere kwestie is de ziekenhuisaccreditatie. Nu de meeste ziekenhuizen hun eerste accreditatie hebben binnengehaald, zijn nieuwe motivatoren nodig.

Frank Weekers: “Ik ben een grote voorstander van accreditatie als middel om de kwaliteit te verhogen. De P4Q, onlangs op gang getrokken, is een zeer voorzichtig begin. Het gaat om zes miljoen voor 102 ziekenhuizen, dus als iedereen een evenredig deel zou krijgen, komt dat neer op slechts 60.000 euro per ziekenhuis. Dat is weinig op een budget dat bij ons om en bij de 300 miljoen ligt. Maar het is een eerste aanzet. Het past ook in een internationale tendens: een stuk forfaitair vergoeden en daaraan toegevoegd een verloning voor kwaliteit.”

Inzake kwaliteit doet het gemeenschappeiijke hartcentrum het alvast schitterend.