Het Karvasymposium is inmiddels aan zijn tiende editie toe. Het najaarssymposium belooft weer een voltreffer te worden met een schitterend programma. Organisator en oogarts Frank Goes bijt zelf de spits af met een boeiende voordracht over de manier waarop we kijken. Een onderwerp dat onuitputtelijk lijkt en waarbij hij alle registers opentrekt.

Frank Goes zal het hebben over de psychologie van het zien. Centrale stelling:  we zien niet  met onze ogen maar met onze hersenen. Beauty is in the eye of the beholder, het bekende citaat uit de novelle Molly Brown van Margaret Wolfe Hungerford (1878), liep daar 150 jaar geleden al op vooruit. Iedereen interpreteert wat hij ziet op een andere manier. In dat verband is het trouwens ook ongemeen boeiend om te bekijken of vrouwen anders zien dan mannen.

Kunst

“Ik toon voorts een aantal werken uit de (schilder)kunst. Daaruit blijkt dat de manier waarop schilders ook hun eigen indrukken meegeven door de manier waarop ze ogen afbeelden. Sommige schilders deden dat zeer expressief, de voorlopers van het symbolisme werkten dan weer meer verdoken om op de verbeelding van de kijker in te spelen.”

Dat iedereen een onderwerp toch verschillend ziet, hangt ook af van de manier waarop het gepresenteerd wordt. En dan komen aspecten als ‘illusies’ en ‘gezichtsbedrog’ naar voren.

In een zeer breed perspectief wordt de voordracht getrokken als dr. Goes ingaat op de vraag hoe ver we in de ruimte kunnen zien.

Ogen en emoties

“Voorbeelden geef ik ook van hoe de ogen van een persoon emotie kunnen uitdrukken, zelfs ongewild. Zo haalde ik geregeld al het geval aan van de pokerspelers: wie de beste kaarten heeft? Dat kun je soms zien aan de pupil want die verwijdt bij goede kaarten. Door gewoon de ogen van de tegenstrever te observeren, kunnen beroepsspelers dus al iets afleiden uit de kaarten van die tegenstrever. Niet dat ik dat zelf proefondervindelijk uittestte, ik ben geen pokerspeler (lacht). Voor beroepsspelers is het wel verboden om een donkere bril te dragen tijdens het spel omdat men dan niet meer kan voortgaan op die pupilreactie. Die reactie kun je immers niet bedwingen.”

Nog een interessant aspect: de manier waarop iemand glimlacht, verschilt sterk. Van geforceerd tot spontaan en eerlijk glimlachen. Hoe vinden we het verschil? De arts Duchenne ontleedde dat al 100 jaar geleden.

“Je kunt zien zonder ogen maar niet zonder hersenen”, aldus dr. Goes. “Door de hersenen rechtstreeks te prikkelen, kunnen we zicht opwekken. Ook bij iemand die geen ogen heeft. Met ogen die perfect registreren maar hersenen die het niet decoderen, kom je niet ver.”

En zo staat de presentatie van dokter Goes bol van de weetjes. “Zeker bij deze speciale tiende editie komen voordrachten aan bod die wat buiten het gewone en strikt medische vallen. Zo ook de presentatie van Geert Noels bijvoorbeeld. Hij zal het hebben over ‘beleggen zonder stress’, wat bij collega’s spontaan de reactie ontlokte dat dat een contradictio in terminis is…”

Het Karvasymposium ‘wat heb ik de laatste jaren gemist?’ staat geprogrammeerd op 27 november. Meer info vindt u hier.