Geen sinecure om na een uiterst intense en onzekere periode te recupereren, vooral voor die specialismen die in de vuurlinie stonden. Maar alle specialismen voelden toch een ongewone druk. Zeker ook door de onzekerheid en vaak onduidelijke, snel veranderende richtlijnen.

Plus: een tekort aan beschermingsmateriaal dat voor een flink deel van de specialisten maar bleef aanslepen. Of verloning die op zich liet wachten.

Voelt u zich fris genoeg na de zomer om er tegenaan te gaan in wat zich laat aanzien als een heel tricky najaar, mocht covid-19 zich weer meer verspreiden onder de bevolking en het griepvirus tegelijk de kop opsteekt? Bijna driekwart van de Nederlandstaligen bleek eind augustus vakantie te hebben genomen, een op de vijf nog niet, een op de 20 heeft er geen tijd voor. Bij de Franstaligen namen pas twee op de drie specialisten al vakantie, een stuk minder dus. Een op de 13 had er geen tijd voor.

Overigens staat ‘vakantie nemen’ na dit loodzware voorjaar niet noodzakelijk gelijk met

fysiek en mentaal recupereren: nog niet eens een op de vijf Nederlandstaligen is er helemaal gerecupereerd om er weer tegenaan te gaan en bijna zes op de tien Vlaamse specialisten  menen dat ze niet of onvoldoende hersteld zijn.

Gelukkig vermant een flink deel van de Nederlandstalige specialisten zich: ze zeggen dat ze er desondanks toch zullen staan als er een tweede golf aankomt (87%). Bij de Franstaligen is dat slechts zes op de tien.

Wie er niet klaar voor is, geeft een resem redenen aan. Mentaal niet OK, geen perspectief hebben, moeheid, niet gerecupereerd zijn blijken variaties op hetzelfde thema. Met nog een stadium erger: emotioneel leeg, burn-out, combinatie privé-werk ligt moeilijk. Maar ook: te veel onduidelijke communicatie, zinloze regels, richtlijnen van de overheid.

Voorts regeert hier en daar de vrees voor besmetting en een gevoel van onzekerheid. Iemand vat het zo samen: “Wel fantastisch werk van artsen en verpleegkundigen. Onvoorstelbaar zwak beleid van federaal minister van gezondheid en Vlaams minister van Gezondheid.”

Overheid mag hand in eigen boezem steken

Driekwart van de Nederlandstalige specialisten beschikt weliswaar over de nodige wapens (beschermings- en testmateriaal, duidelijke richtlijnen, financiële waarborgen…) om er weer tegenaan te gaan. Een kwart dus niet. Bij de Franstaligen is dit netjes netjes fifty-fifty verdeeld en liggen de kaarten dus minder gunstig.

Waaraan het de specialisten precies ontbreekt? Met mijlen voorsprong: duidelijke richtlijnen. Die boodschap komt door in alle mogelijke varianten. Bijvoorbeeld coherente richtlijnen omtrent consultaties, gebrek aan up-to-date-richtlijnen voor isolatiebeleid in de context van de duur van isolatiemaatregelen en herinfectie. Richtlijnen verliezen ook aan duidelijkheid als ze te veel worden gewijzigd of als ze te versnipperd zijn.

Voor plaats nummer twee op het lijstje van ongenoegens wedijveren de financiën (onvoldoende honorering) en het gebrek aan gepast materiaal met elkaar.

Voor de financiën wordt dat zo omschreven: (gebrek aan) financiële zekerheid , zeker tijdens ‘belastingsperiode’, geen financiële waarborgen tenzij eventueel overbruggingsrecht, compensatiepremie, gebrek aan duidelijkheid financiële buffering ziekenhuis/Riziv/overheid,… Iemand is ook bekommerd om inkomensverlies als hij zelf ziek wordt. Of nog: “Financieel maak ik me zorgen indien we opnieuw geen reguliere zorg zouden mogen geven en kosten wel blijven lopen. Ik ben alleenstaande met 2 kinderen. Behoor niet tot de disciplines met hoog inkomen.”

Lees ook:
> U mag puin patiëntencommunicatie ruimen
> Twee op de drie specialisten betreuren hun ondervertegenwoordiging 
> Voor helft specialisten lag uitgestelde zorg 'iets' of 'veel' lager