Minister De Block verwijst naar twee lopende onderzoeken: de telling van geïnfecteerd personeel in WZC's en een onderzoek van Sciensano in ziekenhuizen. Fedris moet de eerste beroepsziekte-aanvragen binnen hebben. Maar zelfstandige zorgverleners zoals huisartsen blijven onder deze radars.
Tests in WZC's die op 10 april van start gingen, geven een idee van het aandeel van de besmette werknemers in deze sector. Tot gisteren zijn er bijna 48.000 tests uitgevoerd op WZC-medewerkers in alle beroepen. 5% was positief.

Ziekenhuizen
Daarnaast meldt De Block een lopende studie: Sciensano en het Instituut voor Tropische Geneeskunde in Antwerpen onderzoeken sinds enkele weken de ontwikkeling van virusdragers en antilichamen onder gezondheidswerkers in Belgische ziekenhuizen, via een steekproef van 850 proefpersonen die ze gedurende 5 maanden zullen volgen.
In elk geval meldt de HR-dienstengroep Acerta voor het eerste kwartaal van 2020 een ongekende piek in het korte-termijnverzuim, met name in de gezondheidszorg, waar 10% van de werkdagen niet werd gewerkt.

Hoewel er weinig variatie was onder het ziekenhuispersoneel, is het ziekteverzuim bijna verdubbeld ten opzichte van maart 2019 bij WZC's en thuisverpleging.

Prille procedure
Eind maart kondigde Fedris de erkenning aan van de SARS-Cov 2-besmetting als beroepsziekte voor een aantal gezondheidswerkers. Dat kan onder bepaalde voorwaarden leiden tot een vergoeding. Daarover bevraagd door MediSfeer onderstreept het Federaal Agentschap voor Beroepsrisico's de prilheid van deze procedure.

Het is vroeg voor de statistieken. Jawel. Maar spreken we over eenheden, tientallen, honderden? Zonder dan nog de zelfstandigen mee te tellen?
Bestaat in België de bereidheid om dataverzameling over dit onderwerp te verfijnen, om de informatie die versnipperd is of op verschillende machtsniveaus wordt bewaard, te groeperen en te vergelijken met andere bronnen, om zo een redelijk nauwkeurig beeld te krijgen van de tol die de zorgverleners aan de epidemie betalen? Moet dit een prioriteit worden, of kan het pas worden aangepakt als het grootste deel van de beroering achter de rug is? Uitstel met als risico dat nuttige conclusies over de effectiviteit van beschermende maatregelen gemist worden?

Een snelle analyse leert ons dat we zo riskeren om het debat over de langdurige onbeschikbaarheid van beschermingsmiddelen weer te laten oplaaien.