De nieuwe studie over wijkgezondheidscentra van de overkoepelende ziekenfondsorganisatie IMA wekt heel wat argwaan op bij de Bvas en lijkt methodologisch niet echt goed in elkaar te zitten volgens het syndicaat.

Zopas raakte de studie wijkgezondheidscentra bekend. Maar de inkt ervan was nog niet droog of de Bvas kwam al op de proppen met stevige tegenargumenten die heel wat vragen doen rijzen over de methodologie van de studie. Belangrijkste resultaat van het onderzoek van het Intermutualistisch Agentschap (IMA) is immers  dat forfaitair gefinancierde wijkgezondheidscentra (WGC's) goedkoper zijn en kwalitatief minstens even goed als gewone huisartspraktijken die per prestatie betaald worden. Maar dan mag je appelen niet met peren vergeljken. Rizivgegevens tonen bijvoorbeeld aan dat WGC's een gemiddeld veel jonger patiëntenbestand hebben dan gewone huisartsen. En een vergelijking met de bevolkingscijfers van de FOD Economie leert dat een reguliere huisarts 3,25 maal meer 65-plussers behandelt dan een huisarts in een medisch huis, aldus Bvas-voorzitter Marc Moens.

Drie soorten leugens

"Gewone huisartsen behandelen dus meer oudere patiënten, die zoals bekend significant meer aan de ziekteverzekering kosten. Op basis van deze steekproef besluiten dat wijkgezondheidscentra goedkoper werken dan gewone huisartsen is dus ongeloofwaardig", luidt het nog. Samen met minister De Block die de defintieve audit van de WGC's wil afwachten, vraagt ook de Bvas meer onderzoek om tot een valabele conclusie te komen. Marc Moens doet er nog een schepje bovenop: "Met statistieken kun je alles bewijzen, vooral als men op voorhand weet wat er moet worden bewezen. Om het met Benjamin Disraeli te zeggen: ‘Er zijn drie soorten leugens: leugens, verdomde leugens en statistieken’.

Dat over de onderzoeksmethode zelf. Dokter Moens vindt het ook raar dat het IMA volgens hem 'vergeet' te vermelden dat WGC's niet alleen door het Riziv gefinancierd worden. Ze krijgen daarnaast soms ook subsidies van mutualiteiten, geneeskundefaculteiten, provincies of steden en gemeenten, of die stellen hen gratis lokalen of andere infrastructuur ter beschikking. Een vorm van oneerlijke concurrentie tegenover de regulier werkende huisartsen.

Zorgkwaliteit

Nog een teer punt is de zorgcontinuïteit en -kwaliteit die het IMA eist voor elk medisch huis. Terecht, maar als gewone huisartsen tijdens de wachtdiensten ingeschreven patiënten van medische huizen verzorgen, moeten ze hun honorariumnota doorsturen naar de medische huizen. En vaak krijgen ze die dan niet uitbetaald... omdat sommige medische huizen in gebreke blijven.