In antwoord op de vraag van minister Vandenbroucke naar bijkomende budgettaire inspanningen in de zorg, presenteerde Bvas maandag tijdens een marathonzitting van de medicomut een reeks concrete voorstellen. De nota vertrekt vanuit het principe dat besparingen mogelijk zijn zonder de medische kwaliteit of de werkomstandigheden van artsen te ondergraven.

Minister Frank Vandenbroucke vraagt dat de artsen uiterlijk tegen 30 juni voorstellen doen voor bijkomende besparingsmaatregelen ten belope van 62,5 miljoen euro. De besparingen moeten ingaan op 1 januari 2026 en komen boven op eerder afgesproken maatregelen. 

De voorstellen die Bvas indiende tijdens een bijna vijf uur durende zitting van de medicomut, zijn gestoeld op drie principes: rechtvaardigheid, efficiëntie en verantwoordelijkheid. Terwijl de federale overheid ingrijpende hervormingen eist, waarschuwt het syndicaat dat veel recente uitgavenstijgingen het gevolg zijn van politieke keuzes en dus niet mogen worden verhaald op het artsenbudget. Voor Bvas zijn dit “verantwoorde meeruitgaven”.

1. Historische remgeldindexering

Sinds 2004 is het remgeld voor consultaties en huisbezoeken niet meer geïndexeerd. In die periode steeg de inflatie aanzienlijk, terwijl het remgeld gelijk bleef. Gevolg: de patiënt betaalt vandaag een kleiner deel van de zorgkost dan twintig jaar geleden, wat de druk op de artsenbudgetten vergroot.

Het syndicaat stelt voor om het remgeld opnieuw te koppelen aan de historische inflatie. Volgens haar berekening levert dit bij huisartsen alleen al een structurele opbrengst op van 114,5 miljoen euro per jaar. Het voorstel voorziet in een gedifferentieerde aanpassing van het remgeld voor raadplegingen en huisbezoeken, naargelang patiënten al dan niet recht hebben op verhoogde tegemoetkoming (VT):

• Voor consultaties van VT-patiënten: verhoging met 1 euro.

• Voor consultaties van andere patiënten: verhoging met 2,50 euro.

• Voor huisbezoeken: verhoging met 1,50 euro voor VT-patiënten en 3 euro voor andere patiënten.

Specialistische zorg is voorlopig niet inbegrepen in de simulatie, maar wordt beschouwd als een volgende stap met bijkomend potentieel. Belangrijk is dat dit voorstel niet alleen het evenwicht herstelt tussen patiënt en overheid in de zorgkost, maar ook voorkomt dat artsen opdraaien voor indexstijgingen die nooit werden doorgerekend.

2. Klinische biologie: correcte boekhouding

In januari 2024 was een besparing van 15% voorzien op het forfaitair honorarium voor klinische biologie bij gehospitaliseerde patiënten (code 592001). Door technische en organisatorische vertragingen werd deze maatregel pas tien maanden later ingevoerd, in november 2024.

In de begroting werd de verwachte besparing wel al volledig ingeboekt, wat leidde tot een schijnbare ‘meeruitgave’ van ongeveer 45 miljoen euro. Bvas maakt hier een principieel punt van: dit bedrag is géén echte overschrijding, maar een administratieve anomalie.

Daarom stelt het syndicaat voor om dit bedrag onmiddellijk te recupereren. De nota onderstreept dat artsen geen verantwoordelijkheid dragen voor beleidsmatige vertragingen. Een correcte boekhouding is essentieel voor wederzijds vertrouwen.

3. Slimme triage met focus op echte zorgnoden

Een ander structureel knelpunt is het overgebruik van huisartsenwachtposten en spoeddiensten. Volgens Bvas is 30% van de contacten met wachtposten onterecht. Dat betekent dat duizenden patiënten medische zorg vragen op het verkeerde moment of bij de verkeerde dienst, wat leidt tot overbelasting, frustratie en nodeloze kosten.

Het syndicaat pleit voor een verplicht gebruik van het 1733-triagesysteem, aangevuld met centrale sturing en technologische ondersteuning zoals artificiële intelligentie. Zo kunnen patiënten voortaan gerichter worden doorverwezen.

Effect op artsen: minder onnodige werkdruk, efficiëntere inzet van zorgmiddelen en meer tijd voor patiënten die het echt nodig hebben. Langetermijnimpact: structurele besparingen, een beter functionerend zorgsysteem en minder burn-out bij artsen.

4. Akkoorden nakomen of geen nieuwe besparingen

Het syndicaat trekt een duidelijke grens: er kan pas sprake zijn van nieuwe inspanningen als eerder gemaakte afspraken worden uitgevoerd. Het gaat concreet om de implementatie van artikel 4.1.1.1 van de medicomut-afspraken rond pseudocodes, en om de beloofde co-governance in ziekenhuizen. Zonder deze engagementen te respecteren, is verdere besparing onaanvaardbaar.

De voorstellen van Bvas zijn gericht op structurele hervormingen die de efficiëntie verhogen zonder in te boeten aan kwaliteit. De nota legt de vinger op de zere plek van fout gelabelde uitgaven en schuift haalbare oplossingen naar voren. Het syndicaat bevestigt haar bereidheid tot overleg, maar vraagt een volwassen aanpak: geen besparingen ten koste van zorgkwaliteit of medische autonomie.