“Welk deel van ons inkomen moeten we volgend jaar schrappen?”

Volgens Wim Schippers, voorzitter van de Wachtpost Regio Turnhout, werden de artsensyndicaten in een wurggreep gehouden: zelf besparen op de teleconsultatie of andere zorgverleners hun broodnodige index afnemen. 

“Als blijkt dat het budget effectief ontoereikend is voor onze evoluerende eerstelijnszorg, welk deel van ons inkomen moeten we dan volgend jaar schrappen? En waar houdt het dan op,” vraagt hij zich af. “Deze manier van werken is niet respectvol naar huisartsen die elke dag naar oplossingen zoeken om de oplopende zorgvragen verwerkt te krijgen.” 

Pleit u er dan voor om op een andere manier naar het gezondheidsbudget te kijken? 

“Ja, het wordt tijd dat bepaalde krijtlijnen hertekend worden. Tijd dat men een gezond plan voor de zorg van de toekomst durft opstellen. In bepaalde sectoren is er een substantiële overconsumptie - waarbij de telefonische consultaties overigens helemaal in het niets vallen - terwijl verschillende zorgverleners in de eerste lijn naar steeds hogere graden van efficiëntie worden geduwd. En dan vraagt men zich af waar de uitstroom bij verpleegkundigen of huisartsen vandaan komt. Is dat het soort zorg dat we zelf later willen krijgen?”

In welke mate is de werkbelasting op de wachtpost toegenomen sinds 15 februari? 

“We hebben noodgedwongen het werktempo hoger gelegd en eventuele pauzemomenten ingekort of geschrapt. De werkdruk neemt terug toe en bovendien is er ook de impact op de voldoening van het werk. We krijgen terug meer te maken met 'planbare zorg' die strikt gezien niet thuishoort in de wachtpost. Zulke zorgvragen kunnen perfect wachten tot de volgende werkdag van de eigen huisarts of kunnen door de patiënt zelf opgelost worden.”

Maar je kan nu eenmaal niet vermijden dat patiënten ongerust zijn?

“Nee, dat klopt. Wat dat betreft is er nog een hele weg af te leggen qua empowerment en sensibilisering van de Belgische patiënt. We kunnen dat niet bruuskeren. Je kiest niet om ongerust te zijn en dat proces zal enkel veranderen als mensen gehoord worden en goede informatie krijgen. Maar met de telefonische consultaties kon vaak een stuk ongerustheid worden weggenomen en droegen we ook bij aan de bewustwording rond goeie zelfzorg en het indijken van medicalisering.” 

 Merkt u dat de maatregel een negatief effect heeft op de sfeer onder collega’s?

“Het is opnieuw vroeg voor harde conclusies, maar je voelt bij vele collega's dat de eenzijdig doorgevoerde maatregel in een infectieseizoen en tegen een achtergrond van een huisartsentekort, waarbij iedereen de zorgverlening al zo efficiënt mogelijk probeerde in te plannen, hard is binnengekomen. In een huisartsenarme regio zoals de onze was de doorgedreven telefonische triage ook een extra troef om de werkbelasting tijdens de wachtdienst - maar ook in onze praktijken - beheersbaar te maken en de druk op startende artsen en artsen in opleiding te beperken, zodat ze zich voor langere tijd in onze regio vestigen. We zetten hier sterk op in en hebben uiteraard nog andere troefkaarten, maar geholpen heeft deze maatregel zeker niet.”

Komt dit over als een gebrek aan waardering voor huisartsen?

“Het kadert in een breder gevoel van gebrek aan ondersteuning en lange termijn visie. Men wil ons vaak nogal gratuit neerzetten als geldwolven, terwijl de meeste huisartsen vooral oplossingen zoeken om hun patiënten met zo hoog mogelijke kwaliteit van zorg verder te helpen. Hoe verklaar je anders dat zoveel artsen vragende partij zijn om de kortste en gemakkelijkste consulten (lees: enkel voor een ongeschiktheidsattest) af te schaffen. Dat is alleszins niet voor hun eigen portefeuille. Maar die perceptie maakt het op beleidsniveau gemakkelijker om te berusten en niet aan reflectie te doen. Dat terwijl we samen aan een positief verhaal willen schrijven, met een sterke eerstelijnszorg en goed ondersteunde huisartsenpraktijken!”

Lees ook : “Afschaffing teleconsultatie in onze wachtpost kost het Riziv honderdduizenden euro’s”

U wil op dit artikel reageren ?

Toegang tot alle functionaliteiten is gereserveerd voor professionele zorgverleners.

Indien u een professionele zorgverlener bent, dient u zich aan te melden of u gratis te registreren om volledige toegang te krijgen tot deze inhoud.
Bent u journalist of wenst u ons te informeren, schrijf ons dan op redactie@rmnet.be.

Laatste reacties

  • Anthony Cornelissen

    14 maart 2025

    Er zijn ook andere redenen voor de uitstroom. Ooit was Antwerpen een stad met een overaanbod aan artsen. Nu is er een speciale consultatie opgericht voor huisartsloze patiënten. Eerst was er het pestgedrag van de politie, 3 parkeerboetes op een week was geen eigenaardigheid, zelfs met een officiele parkeerkaart ( waar letterlijk opstond dat de politiebeambte naar eigen goeddunken toch kon beboeten, wat ben je daar mee? Een zoethoudertje ). Dan is er de non-behulpzaamheid van de politie. In 42 jaar praktijk heb ik de politie een 10 tal keren nodig gehad, ik ben geen enkele keer geholpen ( vb een pillenverslaafde patiënte, die ik al eerder. Verboden had nog naar mij te komen zat in de wachtzaal en weigerde te vertrekken. De opgeroepen politie kwam, deed er een babbeltje mee en ik kreeg, zoals altijd het antwoord dat hij niets kon doen, daar sta je dan. Ik heb ze dan maar manu militare buitengezet, bij een diefstal van een portefueille in mijn labo waren maar 2 potentiële daders,, de politie vond het te duur om een tolk aan te spreken; einde verhaal. Ik kan zo verder gaan. Het respect voor ons beroep staat op 0 graden Kelvin. Dan was er ook de periode van de uittocht naar Nederland: beter loon, betere werkvoorwaarden en vooral meer respect, mede omdat de huisarts daar veel respectvoller door de beleidsmakers en de ordediensten behandeld wordt. Dan krijg je van de bevolking automatisch ook meer respect. In België wordt met ons de vloer geveegd door iedereen en de bevolking volgt die lijn leukweg. VDB, zelf marxist in zijn studententijd wil ons maar al te graag als werknemers met een bescheiden loon in wijkgezondheidscentra duwen, naar chinees model, waar hijzelf alle touwtjes in handen heeft en wij de marionetten zijn. Gelukkig hebben zijn pogingen om dat te realiseren weinig succes, maar toch. En dan vraagt u zich af waarom het beroep met een roeping geen succes meer heeft? De pastoors zijn ook uitgestorven, misschien volgen wij ook. Misschien brengt AI een oplossing.