De Belgian Association of Surgical Trainees (BAST) reageert samen met de nationale Vereniging voor Arts Specialisten in Opleiding (VASO-AMSF) op de recente nieuwsberichten omtrent ‘klassengeneeskunde’ in het UZ Leuven en de eenpersoonskamerpolitiek.
De assistentenvertegenwoordigers zoals BAST-voorzitter Jens Goeteyn (foto) willen zich niet uitspreken in de discussie of het systeem dat in UZ Leuven zou worden toegepast wettelijk of ethisch verantwoord is. Wel nuanceren ze de stelling dat kwaliteit te koop zou zijn en dat het enkel de professor is die deze kan bieden. “De kwaliteit – en dus eindresultaat – van een ingreep is naast de capaciteiten van de professoren, die niemand hoger inschat dan ons, ook afhankelijk van een intense samenwerking tussen de professor, zijn of haar assistenten, en een team van verpleegkundigen en paramedici. Bovendien zijn de assistenten waarover men spreekt, afgestudeerde artsen die zich verder bekwamen in een specialisme, en wordt enkel de verantwoordelijkheid toevertrouwd die overeenstemt met zijn of haar graad van opleiding.”
De verenigingen verwijzen naar tal van studies om dat te staven. Bijvoorbeeld dat zowel bij minder complexe ingrepen (zoals een appendix verwijderen) als bij complexe ingrepen opleidingsziekenhuizen beter scoren.[1-4]
Er zijn ook studies uitgevoerd die de uitkomst van een standaard operatie vergelijken tussen de professor of een gesuperviseerde assistent. Deze konden enkel aantonen dat de assistent iets meer tijd nodig had maar dezelfde kwalitatieve zorg leverde.[5-6]
“Wij betreuren dan ook de algemene tendens in de berichtgeving dat de zorg die assistenten zouden leveren “tweederangs” en minder kwaliteitsvol zou zijn. Als BAST en VASO promoten wij een degelijke opleiding maar zonder enige compromis voor zorgkwaliteit. Wat ons betreft is het niet de kamerkeuze die beslist wie er opereert maar wel de moeilijkheid van de ingreep, de medische voorgeschiedenis van de patiënt en het bereikte niveau van de assistent.”
REFERENTIES
- Yaghoubian, A., C. de Virgilio, and S.L. Lee, Appendicitis outcomes are better at resident teaching institutions: a multi-institutional analysis. Am J Surg, 2010. 200(6): p. 810-3; discussion 813.
- Ayanian, J.Z. and J.S. Weissman, Teaching hospitals and quality of care: a review of the literature. Milbank Q, 2002. 80(3): p. 569-93, v.
- Dimick, J.B., et al., Hospital teaching status and outcomes of complex surgical procedures in the United States. Arch Surg, 2004. 139(2): p. 137-41.
- Hutter, M.M., R.E. Glasgow, and S.J. Mulvihill, Does the participation of a surgical trainee adversely impact patient outcomes? A study of major pancreatic resections in California. Surgery, 2000. 128(2): p. 286-92.
- Wojcik, B. M., Fong, Z. V., Patel, M. S., Chang, D. C., Petrusa, E., Mullen, J. T., & Phitayakorn, R. The Resident-Run Minor Surgery Clinic: A Pilot Study to Safely Increase Operative Autonomy. Journal of Surgical Education, 2016. 73(6): p. 142-149
- Tolis, G., Spencer PJ., Bloom JP., Melnitchouk S., D'Alessandro D.A., Villavicencio M.A., Sundt T.M. Teaching operative cardiac surgery in the era of increasing patient complexity: Can it still be done? Journal of Thoracic and Cardiovascular Surgery. 2018 Feb 10 (EPub ahead of print)
