In De Specialist van 3 en 18 oktober stond: "Een autoritaire René Stockman, 'opperbroeder van liefde' in Rome, schuift twee leidinggevende broeders in België aan de kant. René Stockman reageert.

Ik lees (De Specialist, 3 en 18 oktober): “een autoritaire René Stockman, ‘opperbroeder van liefde’ in Rome”, schuift twee leidinggevende broeders in België aan de kant”. 

Deze stijl associeer ik niet met De Specialist.

In juli 2018 vond het Generaal Kapittel van de Congregatie Broeders van Liefde plaats, waarbij ik als generale overste herkozen werd. Na zo’n verkiezing zijn alle provinciale en regionale oversten, in de ganse wereld, ontslagnemend.  Overeenkomstig de procedures van kerkelijk recht worden dan nieuwe oversten aangesteld.  Enkel in België wordt daarvan een probleem gemaakt.  Dit heeft zo zijn redenen.

Tussen het generaal bestuur van de Congregatie en een groep binnen de Belgische regio zijn inderdaad ernstige meningsverschillen gerezen.  Die gaan van de euthanasieproblematiek tot de onttrekking van middelen van de Congregatie aan de controle van de bevoegde bestuursorganen en aan de toepassing van kerkelijk recht.

Inzake euthanasie lijken velen niet goed de draagwijdte van de Belgische ‘visietekst’ te begrijpen. Daarin staat te lezen: “De reden hiervoor is dat we enerzijds de therapeutische vrijheid van de arts willen respecteren, maar anderzijds ook met de grootst mogelijke behoedzaamheid willen omgaan met …” En verder: “Niettemin behoudt de arts zijn of haar therapeutische vrijheid.”

Het gebruik van de term ‘therapeutische vrijheid’ impliceert dat de Organisatie van de Broeders van Liefde  in België euthanasie beschouwt als therapeutisch (sic!) en medisch handelen.  De gevolgen van dergelijk ondoordachte (of tòch doordachte?) uitlatingen zijn vèrstrekkend, want het is uitsluitend de arts die de geneeskunde beoefent en die samen met de patiënt de medische toestand en het medisch handelen beoordeelt. Derden kunnen daarin niet tussen komen. Als een derde dat toch doet kan er sprake zijn van een strafrechtelijk sanctioneerbaar misdrijf.

Alle ‘zorgvuldigheidsvereisten’ in de visietekst die ‘zorgvuldiger’ zijn dan de wet, moeten bijgevolg zonder uitwerking blijven als de arts ze overbodig vindt. Wegens de ‘therapeutische vrijheid’ waar de visietekst van uitgaat, kan een instelling ook niet langer enige vrijheid noch enige marge hebben om een eigen beleid te voeren.  Zulks is volstrekt onaanvaardbaar.

Deze visietekst is dan ook incoherent en bevat interne tegenstrijdigheden, en we hebben daar ook herhaaldelijk en uitdrukkelijk op gewezen.

Voor de congregatie van de Broeders van Liefde geldt eveneens dat elke toepassing van euthanasie, en zeker bij psychiatrische patiënten, in strijd met de katholieke leer ter zake.  Maar zelfs afgezien daarvan, dient euthanasie als “oplossing” absoluut vermeden te worden, zeker in een tijd van kostenbesparingen allerhande in de gezondheidssector.  Het zou veel beter zijn te investeren in intensere en vernieuwende zorg.

Dat een van de auteurs van deze visietekst een “bemiddelende rol” zou kunnen spelen, lijkt me dan ook hoogst onwaarschijnlijk.

Br. René Stockman

Regionale overste a.i.

Lees ook: Euthanasietwist Broeders van Liefde escaleert verder.